Album rodzinny

Prognozy się sprawdzają i od pierwszego dnia pogodę mamy piękną. Wprawdzie po południu przegania nas z plaży deszcz, ale powodów do narzekań nie mamy. W niedzielę jest jeszcze słoneczniej i jeszcze cieplej, na szczęście na naszej plaży nawet w łikendy tłoku nie ma, spędzamy więc bardzo przyjemny dzień, a nawet gramy kilka zaciętych setów w siatkę. Maja jako zawodowiec rozgramia wszystkich, wzbudzając tym niemały podziw.

Korzystając z dobrej pogody, w poniedziałek nadal leniliśmy się na plaży, a brzydszy wtorek wykorzystaliśmy na zakupy oraz rodzinne spotkanie, bo w tym samym czasie, kilka kilometrów od nas, wypoczywała babcia Krysia z Sonią, Marcinem i Nataszą...

W środę pogoda wróciła, a my wróciliśmy do plażowego nic-nie-robienia. Zakopaliśmy tylko Jeremiego w piasku, ale udało mu się wydostać.

Ile można siedzieć na plaży? Ja naprawdę bardzo lubię morze, relaksuje mnie szum fal, piasek masuje, słońce ogrzewa, a jeśli trzeba, to woda chłodzi. Jest gdzie popływać i nawet piwo zimne przynoszą... Ale ile można? Po kilku dniach żałuję, że gdzieś po sąsiedzku nie ma gór... No nie wytrzymam, coś trzeba zrobić. Odkrywam, że niedaleko są ogrody Hortulus.

Jest to ogromny kompleks zawierający 28 ogrodów urządzonych w różnych stylach. Są tu m.in. ogród japoński, ogród francuski, ogród zmysłów w stylu angielskim, ogród cienia, ogród niebiesko-żółty... Wszystkie piękne, kolorowe, pachnące, nic tylko spacerować. Na pewno jest to ciekawa i warta odwiedzenia atrakcja turystyczna, a może nawet zbyt turystyczna, bo ludzi mogłoby być jednak trochę mniej. Nie wiem, czy takie tłumy są tu codziennie, ale jeśli tak, to chyba zarządzający ogrodami powinni przemyśleć sprawę powiększenia ich powierzchni.

Oprócz ogrodów jest tu Szkółka Roślin Ozdobnych oferująca ponad 2000 gatunków roślin oraz bar oferujący m.in. potrawy z grilla i napoje. Z pewnością można w Ogrodach Hortulus spędzić cały dzień. Zobaczenie wszystkiego zajmuje około dwóch godzin, no ale przecież nie tylko o zaliczenie wszelkich zakamarków chodzi. Chciałoby się trochę w tych pięknych okolicznościach przyrody pobyć.

Kilka kilometrów dalej znajduje się bardzo efektowny labirynt utworzony na powierzchni ponad 1 ha. Łączna długość wszystkich ścieżek labiryntu wynosi ponad 3 km, a długość wszystkich utworzonych z żywopłotu ścian ponad 6,5 km. Może trudno w to uwierzyć, ale naprawdę można się zgubić. Wędrując po labiryncie kilkukrotnie widzieliśmy ludzi, którzy tracili cierpliwość i uciekali, próbując przechodzić przez ściany żywopłotu! My stosując regułę prawej ręki przeszliśmy labirynt jego najdłuższym (jednym z trzech) wariantem.

Szybko zleciały te dwa tygodnie i czas wracać do domu, ale chyba warto wycisnąć coś jeszcze z tego ostatniego dnia, postanawiamy więc pozostać na plaży do późnego popołudnia.

Sezon się kończy, plażowiczów już prawie nie ma, a ludzie u których wynajmujemy pokój oferują nam go na kolejny tydzień za połowę ceny. Słońca też dzisiaj jakby mniej, ale piasku i wody nie brakuje, więc i niedzielę spędzamy miło. Zwłaszcza, że po południu dołączają do nas Asia z dziewczynami, których towarzystwa Jeremi nie może się doczekać. Gramy w piłkę, puszczamy latawce i oczywiście kąpiemy się, starając zderzyć z jak największymi falami.

Po wyjściu z wody trzeba się szybko zawinąć w ręcznik i ubrać, ale po takich zimnych kąpielach przeziębienia nam nie grożą przynajmniej do kolejnych wakacji. My sobie rozmawiamy, a dzieci nawet nie słychać, tak są pochłonięte zabawą. Jak wiadomo, gdy dzieci są zbyt cicho, to zawsze jest podejrzane!