Album rodzinny
Kronikarskie ciągoty odziedziczyłem najwyraźniej po tacie, z wiekiem doszła potrzeba pamięci i może naiwna próba jej ocalenia. Zapisana światłem pamięć o mojej rodzinie sięga roku 1934 roku. Zapraszam...
Stożek, Rzędkowice i imieniny babci Krysi
Zimowe wejście na Stożek
To już prawie wiosna, ale na szczęście w górach jeszcze ślicznie biało! Po prostu kocham zimę w górach! Uwielbiam! I całe szczęście jest to kolejna kwestia, co do której jesteśmy z Kasią w 100% zgodni, dzięki czemu decyzje zapadają błyskawicznie.
– Łikend w górach?
– Pogoda?
– Tak.
– Tak!
Powiedzmy sobie szczerze, miejsce nie ma dużego znaczenia. Fakt, w Tatry ciągnie jakoś bardziej, ale Beskidy przecież też są piękne, a na ekonomiczny jednodniowy wyjazd będą jak znalazł. Czas rozpocząć program beskidyzmu zimowego A.D. 2018. Coś mi się wydaje, że mogłem już kiedyś zimą na Stożku nogę postawić, ale encyklopedia o tym milczy! Nie pozostaje nam więc nic innego jak wyczyn ten powtórzyć. Na szczęście mamy już doświadczenie w planowaniu zimowych wypraw, więc machniemy sobie transport, założenie obozu, poręczowanie, a nawet atak szczytowy w jeden dzień.
Nie było łatwo. Śniegu napadało kilka metrów, 30-stopniowy mróz zamrażał katar jeszcze w nosie. Na szczęście sponsorzy wyposażyli nas w odpowiednio ciepłe kurteczki i jakoś daliśmy radę. Zimowa wyprawa na Stożek zakończyła się pełnym sukcesem. Szczyt został zdobyty, a żaden z uczestników nie poniósł śmierci, ani nawet trwałego uszczerbku na zdrowiu. W drodze powrotnej zatknęliśmy jeszcze naszą flagę na Wielkim Soszowie, po czym wypiliśmy piwo w schronisku, odkrywając przy okazji, że nie jesteśmy jedyną wyprawą, która szczyty zdobyła. Szaise, jak to mawiają żabojady.
Rzędkowice
W tym samym czasie, gdy na południowych krańcach regionu trzymała ciężka zima, na północy można się już było w przyjemnych warunkach wspinać. To oczywiście oznacza kolejną szybką wyprawę, tym razem w składzie poszerzonym o parę naszych czołowych wspinaczy. Patrycja i Jerem już w samochodzie przebierają nogami z niecierpliwości, a na miejscu od razu biorą się do tak zwanego łojenia. Łoimy te skały cały dzień, aż nas ręce bolą, a skały żadnego zmęczenia nie wykazują. Jakby nas tu wcale nie było! No i powiedzcie mi, jaki to wszystko ma w ogóle sens?
Imieniny babci Krysi
Imieniny Krystyny są oczywiście 13 marca, ale babcia Krysia postanowiła imprezować już od niedzieli. Gołąbki, sernik, sałatka... Gdzie normalny człowiek ma to wszystko zmieścić? Na wszelki wypadek wcześniej chodźmy na solidny spacer na Paprocany, bo po obiedzie pewnie nie wstaniemy! Jezioro co prawda jeszcze skute lodem, ale zima powoli odpuszcza, słoneczko przyświeca, za tydzień wiosna!
Dobrawa nie lubi kapusty wcale, a Maja „tylko trochę”. Nie wiem, co to dokładnie oznacza, ale obiera gołąbki starannie i całą kapustę wspaniałomyślnie przerzuca na mój talerz. Nie narzekam, bo kapustę (podobnież jak Louis de Funès i pewien kosmita) lubię „tylko bardzo”, wyrabiam więc 400% normy. Nie mówcie mi tylko potem, że pierdzę! Już 100 lat temu amerykańscy naukowcy udowodnili, że powstrzymywanie bąków jest niezdrowe nie tylko dla samych zainteresowanych! Niewypuszczone bąki unoszą się do mózgu i stąd biorą się posrane pomysły! Ale ja przecież nie o tym. Wszystkiego najlepszego z okazji imienin. Sto lat, sto lat, niech babcia Krysia żyje nam!
