Album rodzinny

Według chińskiego kalendarza rok 2017 był u mnie rokiem osła. Po pierwsze wyszedłem na osła (lepiej późno niż później), po drugie harowałem jak osioł (bez pracy nie ma... bólu w kręgosłupie). Mądrość jest bezcenna, więc tego pierwszego już nawet nie żałuję, ale żadnego pożytku w bólach kręgosłupa dostrzec nie potrafię. Czas na odpoczynek, czas na świeże powietrze, piękne okoliczności przyrody i dużo śmiechu w gronie ludzi niebagatelnych, o szerokich horyzontach, otwartych umysłach i bezkompromisowym poczuciu humoru.

Krótko mówiąc, czas wyjechać z miasta. Badania naukowe dowodzą, że najbardziej otwarte na życie zawsze były dwie skrajne grupy społeczne: chłopi i arystokracja¹. W miastach od czasów średniowiecza szerzyła się obłuda, zawiść, dulszczyzna i bigoteria. Prawda jest bardzo wysoko i bardzo nisko, pośrodku zazwyczaj nijakość i przeciętność. Tak się składa, że mamy w okolicy jedną fajną wieś, gdzie w dodatku można wyleźć na jakiś szczyt i spotkać kilku fajnych wieśniaków.

Wczesnym rankiem wrzucamy na wpółśpiące dzieci do samochodu i jedziemy do Rzędkowic. Na miejscu spotykamy resztę naszej podwórkowo-chłopskiej bandy, czyli Piotrka, Ala i jego piękniejszą połówkę, czyli Olę. Zaczęliśmy tradycyjnie od Zegarowej. Dobrawa pozwoliła się co prawda związać, ale bardzo szybko doszła do wniosku, że księżniczki to się chyba nie wspinają.

Po zwyczajowej rozgrzewce idziemy na sąsiadów, a Dusia zaczyna wykazywać objawy znudzenia tą całą przyrodą. Na szczęście tak się składa, że Ola zawodowo pracuje z dziećmi i potrafi je fantastycznie rozbawić. Te oczywiście błyskawicznie się w niej zakochały. Dziewczyno, chyba nam z nieba spadłaś, koniecznie musisz przyjeżdżać z Alem częściej!

Gdy Ola bawi się z dziećmi, my bawimy się we wspinanie. Piotrek z Alem podchodzą do sprawy ambitnie i zabierają się za jakąś VI.2. Na szczęście, żeby się dobrze bawić, nie musimy tej drogi robić, wystarczy patrzeć na tych ślicznych młodych chłopców. Najpierw próbują przejść drogę klasycznie, ale po kilku nieudanych próbach zaczynają eksperymentować... Próbują choćby konfiguracji, w której asekurujący się jednocześnie wspina. Najważniejsze jest wszak bezpieczeństwo! Gdy w końcu dają za wygraną, uznając wyższość materii nad duchem, zaczynają bezpiecznie uprawiać jakąś nieskatalogowaną jeszcze odmianę seksu. Śmiechom nie było końca.

W międzyczasie dołącza Michał i idziemy na Słoneczną. Pogoda jest... adekwatna do nazwy skał. Słoneczna. Prawdziwa piękna złota polska jesień. Wspinamy się, jemy pyszne upieczone przez Kasię ciasteczka, a nawet wygrzewamy na kocykach. Na koniec pieczemy kiełbasę. Pycha.

Do samochodu wracamy już zupełnie po ciemku, a gdy do niego wsiadamy, chyba nawet zaczyna kropić. Cóż za wyczucie czasu! Uwielbiam, gdy udaje się tak w pełni wykorzystać dzień od wschodu do zachodu słońca, a ciut więcej! Ach! Pozwól nocy kochana, życiu nosa utrzeć!

Dwa tygodnie później wybraliśmy się na ostatnie niestety jesienne wspinanie w tym roku. Rano czuć wyraźnie, że to już październik, ale w słoneczku nadal jest bardzo przyjemne. Trzeba korzystać, bo wiadomo… Łinter is koming!