Album rodzinny

Powitanie wiosny zupełnie nam się nie udało. Pierwszy wiosenny koniec tygodnia był brzydki, zimny i, co gorsza, deszczowy. Na szczęście kolejny zrewanżował się pogodą skrajnie odmienną. Było słonecznie, a w niedzielę temperatura przekroczyła chyba nawet 20 stopni! W każdym razie było tak ciepło, że można było bez koszulki nie tylko się wspinać, ale nawet wylegiwać na kocyku!

W sobotę chyba zachłysnęliśmy się tą pogodą, bo wspinaliśmy się praktycznie bez przerwy! Zrobiliśmy w sumie po 10 przejść w zakresie VI-VI.2, co jest chyba naszym rekordem! Nic dziwnego, że w niedzielę wszystko nas bolało... Ale o lenistwie nie mogło być mowy, bo dopingował nas Michał, który dołączył do nas z zapasem świeżych sił. Najpierw spróbowaliśmy szczęścia w Łutowcu, ale wspinaczy było tu więcej, niż przewidywaliśmy, zrobiliśmy więc tylko dwa przejścia i wróciliśmy się do Mirowa. Tam co prawda ludzi było jeszcze więcej, ale też skał z prostymi drogami większy wybór.

Michał robił sobie czwóreczki, a my dodatkowo bawiliśmy się na dwóch całkiem fajnych szóstkach... Wyczynu z poprzedniego dnia na pewno nie powtórzyliśmy. Przejść zrobiliśmy teoretycznie nawet więcej, bo dwanaście, ale też drogi zdecydowanie łatwiejsze (IV-VI) więc wysiłek zupełnie nieporównywalny. Na deser w sam raz!

Przy okazji mamy gorący apel do wszystkich wspinaczy, którzy przypadkiem to przeczytają. Respektujcie zasady, które obowiązują w danych rejonach wspinaczkowych. W Mirowie wymagany jest np. wpis do księgi u Sołtysa, a zaglądając do niej, można odnieść wrażenie, że nikt się w Mirowie nie wspina! To naprawdę nic nie kosztuje, a ignorowanie umów negocjowanych z właścicielami gruntów skończy się tak, że wspinanie będzie utrudnione albo niemożliwe!