Przez całą noc jedziemy do Arici nad oceanem. Autokar jest bardzo wygodny, trzeba przyznać, że transport drogowy w Chile, a nawet w Peru stoi na o wiele wyższym poziomie niż w Polsce. Na dworcu w Arica odbiera nas kierowca, który wiezie nas przez granicę do Tacny w Peru.

W Tacnie przejmuje nas bardzo miła anglojęzyczna koleżanka naszego kierowcy i dotrzymuje nam towarzystwa przez cały dzień, aż do odjazdu naszego autobusu do Limy. Pomaga nam znaleźć miejsce na śniadanie, pomaga mi wybrać kapelusz (zawsze chciałem sobie taki przywieść z odległego kraju), a na koniec pije z nami piwo. Za wszystko to bardzo dziękuję naszej uroczej Lizeth.

Tacna to prawie 350-tysięczne miasto położone 35 km od granicy z Chile. Jak wyczytałem w hiszpańskiej Wikipedii, oficjalna nazwa tego miasta to San Pedro de Tacna. Cieszy się ono bardzo dobrą sławą już od czasów wojny o niepodległość. W 1828 roku prezydent José de La Mar nadał nawet temu miastu tytuł Primera Ciudad Heroica del Perú! Po Wojnie o Pacyfik przez prawie 50 lat Tacna była okupowana przez Chile, ale mimo ostrej propagandy i czegoś, co mogę chyba nazwać „Chilenizacją”, obywatele Tacny raz jeszcze wykazali się patriotyzmem i mimo wszystkich zabiegów Tacna wróciła do Peru. W tej samej wojnie Boliwia straciła dostęp do morza, inna sprawa, że rozpoczynając idiotyczny konflikt z Chile, nie miała nawet marynarki wojennej!

Nie będę się więcej rozpisywał o tym konflikcie, który zresztą do dzisiaj kładzie się cieniem na sąsiedzkich stosunkach. Pamiętam, jak rozmawialiśmy o tym z Leninem po drodze na Salcantay, zaczęło się od tego, że opowiadałem mu o naszych konfliktach z Niemcami (wszak szły z nami Niemki). Lenin mówił, że Peruwiańczycy do dzisiaj pamiętają okupantom wojnę, przy okazji której wojska Chile splądrowały nawet stolicę. A przecież od zakończenia wojny minęło ponad 120 lat. W każdym razie wszystkich zainteresowanych odsyłam do lektur uzupełniających.

Nie mamy tutaj dużo czasu, o czternastej odjeżdża nasz autobus do Limy, czeka nas kolejny dzień i noc w drodze, ale najgorsza jest chyba świadomość, że nasza podróż dobiega końca;/

Po drodze zatrzymują nas na dwie kontrole, przy czym przy drugiej musimy wyciągnąć z autokaru wszystkie bagaże! Zupełnie tak, jakbyśmy przejeżdżali przez granicę! Nie mam bladego pojęcia, czemu to ma służyć. Cóż mogę więcej napisać. Do zobaczenia w Limie, buenas noches po raz przedostatni.

autor: Połówka Big Maca?