obywatel WuWu – strona domowa

Droga śmierci do Coroico

La cumbreLa cumbre

Rano jedziemy z La Paz na przełęcz La Cumbre leżącą na wysokości 4725 m n.p.m.. Tutaj zaczyna się Droga Śmierci, o której towarzyszący nam Boliwijczyk z dumą mówi „najniebezpieczniejsza droga świata”. Do niedawna ginęło na niej 200–300 osób rocznie. Pierwszy odcinek od niedawna jest asfaltowy, później już tylko błoto, zakręty, kamienie i urwiska. Aha, no i oczywiście opłata za przejazd, bo gringo w Boliwii nawet umrzeć nie może za darmo!

Doktor i RobakZabawki naszych rodzicówZabawki naszych rodzicówDroga śmierci
Droga śmierciSzybkie pollo po drodze

Na wypadek gdybym skończył w przepaści, aparat zostawiłem w samochodzie, a zdjęcia robiłem tylko w trakcie postojów. Zjazd ma podobno długość około 70 km i kończy się na wysokości 1200 m n.p.m., jesteśmy więc 3525 metrów niżej niż rano! Cali jesteśmy ubłoceni, bo w rowerach nie ma błotników, pewnie po to, by turysta miał więcej wrażeń. Śpieszymy się na autobus, więc tylko szybko myję twarz, żeby nie straszyć ludzi. Po drodze w samochodzie jemy na obiad kurczaka z bananami, całkiem dobre.

Czekamy na autobusKtoś się wyżył artystycznieMauricio i CarolNaprawiamy angielski Mauricia
Czekamy na autobus

Kierowca jedzie na złamanie karku, a gdy docieramy na miejsce i tak wygląda na to, że się spóźniliśmy. Ale nie, to autobus się spóźnia. Żeby zabić czas, otwieramy Pisco de Coca. Nasza czwórka plus Carol i Mauricio, to w sumie sześć osób, no a powiedzcie sami, co to jest pół litra na sześciu? Nic! Ale w Ameryce jest chyba inny klimat, więc my jesteśmy trzeźwi jak świnie, czego nie można powiedzieć o naszych boliwijskich przyjaciołach. Ma to swoje dobre strony, po każdej wypitej szklaneczce Mauricio lepiej mówi po angielsku! Jest naprawdę bardzo sympatycznie!

Takie butyCarolCzekamy na autobus

W międzyczasie Mauricio uczy mnie trochę hiszpańskiego i razem z Carol piszą dla mnie mini-słownik Quechua i Aymara:

Polski

Quechua

Aymara

oczy

nairas

niawi

Jak się nazywasz?

Imata sutiyki?

Cunasa Sutimajja?

Skąd jesteś?

Maymanta Kanki?

Cawquitatasa?

Jak się czujesz? / Jak się masz?

Imayna kashanki?

Camisatasa?

Czuję się dobrze.

Allillan kani.

Waliguitua.

Do jutra.

K'ayakama.

Kharurucama.

Ile masz lat?

Maskha watayoj kanki?

Kawkha maranitasa?

1

uj

maya

2

iskai

paya

3

kimsa

canco

4

tawa

pusi

5

phiska

phiska

6

sojta

sojjta

7

quanchis

pakallko

8

pusaj

quimsakallko

9

jisq'on

yatunka

10

chunka

tunca

CarolMauricio i CarolCzekamy na autobus
Czekamy na autobusCzekamy na autobusMauricio i Carol piszą mini słownik KeczuaCarol i SzczepanCzekamy na autobus
W drodze do RurrenabaqueW drodze do Rurrenabaque
W drodze do RurrenabaqueW drodze do Rurrenabaque

W końcu przyjeżdża nasz autobus, więc żegnamy się z naszymi boliwijskimi przyjaciółmi i ruszamy dalej do Rurrenabaque. Przejechanie tych 350 km zajmie nam około 20 godzin! Słowo „droga” jest tu trochę nie na miejscu! Na początku jest nawet zabawnie, rzuca nami na wszystkie strony, ale przecież ta „droga” nie może tak wyglądać przez cały czas. Niestety może, przez 20 godzin nie zmrużyłem oka, co kawałek wyrzucało mnie z siedzenia na jakieś 40 cm w górę! Kiedy siedziałem – groziło mi uderzenie w głowę, kiedy próbowałem leżeć – że na kolejnej dziurze odbije sobie nerki. Boże, ile jeszcze...

Jak widzicie „droga” ma tylko jeden pas ruchu i nie ma pobocza, a od razu przechodzi w urwisko. Kiedy z przeciwka jedzie samochód – autobus wykonuje skomplikowane manewry, aby go przepuścić. Siedzimy na samym tyle, więc co jakiś czas, wychylając się przez okno, stwierdzamy, że cały tył autobusu wisi nad przepaścią. Wystarczy, że kierowca trochę niedokładnie oszacuje odległość i tylne koła na bank obsuną się w przepaść. Pytanie, czy na tym się skończy...

Po drodze mamy dwie przerwy (nie, kierowca się nie zlitował!), pierwsza po jakiejś godzinie, może dwóch, na skutek czołowego zderzenia z Toyotą. Jak na Drogę Śmierci to nic takiego. Po kolejnej godzinie jazdy stajemy, żeby pomóc w wyciąganiu człowieka, który z nie do końca wiadomych nam przyczyn znalazł się na dole urwiska. Ale szczerze mówiąc mam gdzieś, że ta droga jest niebezpieczna, najbardziej we znaki daje się to, że jest po prostu cholernie męcząca! Nie ma bata! Z powrotem lecimy samolotem!

W drodze do RurrenabaqueMały wypadekW drodze do Rurrenabaque

Komentarze do zdjęć:

Takie buty

Monique: super pomysł,dobra fotka

Carol

Monique: Piękna fotografia i piękna modelka





Notice: Undefined index: STATrad in /home/kriton/domains/obywatel.libertas.pl/public_html/obywatel.php on line 115
Minister kazał, więc uprzejmie informujemy, że nasze strony wykorzystują pliki cookies (ciasteczka) i inne dziwne technologie m.in. w celach statystycznych. Jeśli Ci to przeszkadza, możesz je zablokować, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w artykule: Pliki cookies (ciasteczka) i podobne technologie.