obywatel WuWu – strona domowa

Voy hasta el fin del mundo,czyli co znalazłem na drugim końcu świata.

Subiektywna kronika z podróży do Peru, Boliwii i Chile

Arequipa – Białe Miasto

Przemierzyliśmy kolejne 566 km i około dziewiątej dotarliśmy do Arequipy. W przejściu na terminal stała jakaś kobieta i trzymała w ręku kartkę z czterema nazwiskami, dopiero po dłuższej chwili dotarło do nas, że to nasze nazwiska. Nie było to proste, zresztą sami zobaczcie:

PAVEL SACKPANTIAK LITOLD VIESCIEK VAREK PRUSAK HARCIN CENDRU

Okazało się, że Mery i Suly zadzwoniły do Arequipy i poinformowały swoją agencję, że przyjedzie czterech turystów z Polski, których można trochę oskubać. Wszystko było przygotowane, kobieta zabrała nas do bardzo sympatycznego hotelu Santa Lucia (15 soli/os w dwuosobowym pokoju z łazienką), położonego dwie przecznice od Plaza de Armas.

Gdy tylko trochę się odświeżyliśmy, pani zaproponowała nam wycieczkę konno po obrzeżach Arequipy za jedyne 60 soli, oraz dwudniową wycieczkę do kanionu Colca za 30$ + 35 soli za wjazd do parku. Do konnej przejażdżki mamy jeszcze 2 godziny, które wykorzystujemy na szybki spacer po Arequipie. Stara część miasta jest po prostu zachwycająca, z czego zresztą mieszkańcy w liczbie 948 390 (stan na rok 2007) są bardzo dumni.

Arequipa jest głównym miastem prowincji o tej samej nazwie, leży na wysokości 2325 m n.p.m. w otoczeniu gór Cordillera Volcanica i jest drugim co do wielkości miastem w Peru. Założył ją w 1540 roku Garcí Manuel de Carbajal – emisariusz Francisco Pizarro. Rok później – 22 września 1541 r. – Arequipa otrzymała prawa miejskie z rąk króla hiszpańskiego Carlosa V. W listopadzie 2000 roku Stare Miasto Arequipy zostało umieszczone na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. A ponieważ bardzo spodobał mi się język hiszpański, to:

Arequipa es la capital de la provincia de Arequipa y la segunda más importante del Perú. La ciudad fue finalmente fundada por Garcí Manuel de Carbajal en la ribera izquierda del río Chili, asentada sobre un valle estrecho, templado y fértil que forma un oasis sobre las áridas tierras que dominan la región de Arequipa. Esta fundación fue el 15 de agosto de 1540. Poco tiempo después, el 22 de setiembre de 1541, Carlos V la elevó a categoría de ciudad. El casco antiguo de la ciudad, declarado por la UNESCO Patrimonio de la Humanidad en noviembre de 2000, está comprendido básicamente en los distritos de Arequipa y Yanahuara.

Co do etymologii nazwy miasta, to wg tradycji Inca Mayta Cápac miał powiedzieć: Ari quepay co w Keczua (jeśli dobrze rozumiem, ale jeszcze muszę to skonsultować z ekspertem) miałoby oznaczać: Tak, zostań. W tym znaczeniu jest to więc bardzo gościnne miasto. Wedle innej wersji nazwa pochodzi z Aymara od słów: Ari Kipa, co oznaczałoby blisko szczytu, chodzi zapewne o pobliski wulkan El Misti górujący nad miastem.

La tradición dice que el Inca Mayta Cápac dijo Are quepay (en quechua: Aquí, quedaos) cuando parte del contigente de su expedición pidió poder establecerse indefinidamente en el valle de Arequipa.

Arequipa czasem nazywana jest też Białym Miastem, ponieważ większość starej części zbudowana jest z białego tufu wulkanicznego o nazwie sillar, którego w okolicy nie brakuje (w regionie jest ponad 80 wulkanów).

Conocida con el antonomástico de La Ciudad Blanca por las edificaciones coloniales de su centro histórico realizadas en sillar, una vistosa piedra volcánica de color blanco muy abundante en la región, extraída de las canteras de sillar ubicadas a las afueras de la ciudad de Arequipa.

Nie mieliśmy zbyt wiele czasu, a jeszcze musieliśmy coś zjeść, więc oglądaliśmy Białe Miasto tylko w biegu, szkoda, bo na pewno zasługuje na więcej uwagi.

Wracamy do hotelu i czekamy na taksówkę, w międzyczasie podziwiam zabezpieczenia antywłamaniowe w hotelu, możecie je zobaczyć na zdjęciu obok:).

Szczerze mówiąc, nie byłem do końca przekonany, czy z tymi końmi to aby na pewno jest dobry pomysł, w końcu nigdy wcześniej wierzchem nie jeździłem. Ale z drugiej strony tak sobie myślałem, że chyba nie wysłaliby turysty na oddział ortopedyczny, w każdym razie nie na samym początku wyprawy, kiedy ma jeszcze sporo pieniędzy do wydania.

Z tą pocieszającą myślą wsiadłem na konia i okazało się, że wcale nie jest tak źle. Oczywiście na pewno nie jeździłem poprawnie, no i koń też na pewno nie był wymagający, ale nie zmienia to faktu, że jeździłem tak sobie przez dwie godziny, nie spadłem i bawiłem się świetnie! Jeśli będziecie w Arequipie, to polecam tę przyjemność z czystym sumieniem...