Album rodzinny

Gdy wsiadam do samochodu, zegarek pokazuje godzinę 9:13. Kurs: południowy-wschód. Jedziemy nad morze! Było trochę frajdy dla mnie, teraz coś bardziej dla Mai i Jeremiego, czyli piasek i woda. Zresztą też chętnie odpocznę od tego upału w przyjemnych wodach Morza Czarnego.

W okolicach Gałaczu (rum. Galaţi) przepływamy promem przez Dunaj, dalej jedziemy trochę na skróty, przez co niestety omijamy Babadag. Generalnie przez Rumunie jedzie nam się różnie. Czasem droga jest szersza i pozwala na więcej, ale przeważnie, nawet posiada dwa pasy, to drugi bardziej przypomina zaadaptowane pobocze i jedzie się po nim mało komfortowo.

Do Konstancy docieramy już mocno po południu. Odpuszczam sobie zwiedzanie i przejeżdżam przez nią możliwie szybko. Poszukiwania odpowiedniej plaży rozpoczynam od mniejszych miejscowości. Na południe od Konstancy, znajduje się bardzo blisko siebie kilka mniejszych kurortów o inspirowanych chyba mitologią nazwach: Olimp, Neptun, Jupiter, Aurora, Venus i Saturn. Postanawiam spróbować szczęścia u boga mórz i zjeżdżamy z głównej drogi w Neptunie.

Co kawałek stoi naganiacz. Szukając miejsca do parkowania, ulegam jednemu z nich, który prowadzi nas do jakiegoś hotelu przypominającego z zewnątrz raczej PRL-owski hotel pracowniczy. Za 150 Lei możemy tu wynająć klimatyzowany, choć niezbyt duży pokój na ostatnim, 5 piętrze (bez windy). Średnio nam się to podoba, ale ostatecznie przecież to tylko na noc, więc idziemy zobaczyć morze, które wg zapewnień ma być 200 m stąd. Idziemy w nieznośnym upale dobre 15 minut. Na plaży bardzo ciasno poustawiane leżaki ciągną się aż po horyzont. Wylansowane panienki i wyżelowani dżentelmeni najwyraźniej mają tu dzisiaj swój zjazd! To zupełnie nie jest mój klimat, tłoczno, głośno i plastikowo! Nawet nie chce mi się wyciągać aparatu. To nie jest miejsce, gdzie można odpocząć. Wracamy do samochodu i pędem wyjeżdżamy z powrotem na główną drogę. Pozostałych miejscowości nawet nie oglądamy. Prawdopodobnie wyglądają tak samo.

Kierujemy się dalej na południe. Przed wyjazdem wyczytaliśmy w Internecie o dwóch miejscowościach pod Bułgarską granicą: 2 Mai i Vama Veche. Zresztą, jeśli nam się nie spodoba, to w ostateczności zawsze możemy pojechać do Bułgarii, która jest zaledwie dwa kilometry za Vama Veche.

Dojeżdżamy do 2 Mai. Tu już jest bardziej swojsko, kameralnie i znacznie bardziej sympatycznie. Spokojnie możemy tu zostać, postanawiam jednak rzucić jeszcze okiem na ostatnią, leżącą nieopodal miejscowość – Vama Veche.

Parkuję samochód na głównej drodze i idziemy rozeznać sytuację. Nocleg w bardzo ładnym pensjonacie właścicielka wycenia na 120 lei. Jeśli zostaniemy na cztery noce, to opuści do stu.

Idziemy się przywitać z morzem. Po drodze mijamy mnóstwo młodych ludzi, tym razem jednak ze świecą szukać żelowych panów i laleczek barbie. Towarzystwo bardziej przypomina uczestników naszego Woodstocku. Z knajp dochodzi blues, rock, punk i metal... Plaża nie jest wzorem czystości, ale jest to bardzo specyficzny nieporządek, który kompletnie mi nie przeszkadza. Ktoś gra na gitarze, ktoś śpiewa, ktoś biega... Obok rozbite namioty, jak się potem okazuje, część plaży jest chyba prywatna i za rozbicie pobierana jest opłata około 10 lei, ale w innym miejscu można rozbić namiot zupełnie bez pytania! WOLNOŚĆ! Może nie jest tu tak pięknie, jak w Ksamil, ale klimat jest naprawdę niepowtarzalny. Oczywiście zostajemy!

Przestawiam samochód pod pensjonat, po czym wprowadzamy się do naszego pokoju na pięterku. Tym razem pokój jest bardzo przyjemny, a łazienka zachęca do tego, by trochę się odświeżyć. W sklepie kupuję piwo na wieczór, które wypijam na dużym tarasie z widokiem na niezbyt ruchliwą główną drogę.

Noapte bună.