Album rodzinny

Wespół w zespół obejrzeliśmy w czwartek w sumie cztery pełne spektakle i pięć dłuższych lub krótszych fragmentów. Jeremiemu chyba najbardziej podobał się pierwszy występ, ja głosowałbym na „Starsi panowie znów”, w których Jeremi dopatrzył się zbyt dużej zawartości „miłości”. W tym wieku chłopaki tak mają. Muszę chyba jeszcze na niego poczekać, by wespół w zespół, wespół w zespół z nim żądz moc móc zmóc! Co prawda powtórzyć refrenu wyraźnie jeszcze nie potrafi, ale chyba mu się podoba!

Po drodze mijamy między innymi piękny pomnik ustawiony w pięćsetną rocznicę bitwy pod Grunwaldem i przechodząc obok Barbakanu przez bramę Floriańską, przekraczamy uroczyście mury średniowiecznego Krakowa. Pokazuję Jeremiemu pięknego piastowskiego orła, ale zupełnie zapominam przytoczyć ciekawostkę, że jeszcze w XX wieku przez Bramę Floriańską przejeżdżał tramwaj! Tyle że nie mieściły mu się w niej rozłożone szelki, więc trzeba było je składać, przepychać ustrojstwo przez bramę i uruchamiać ponownie po drugiej stronie!

Na ulicy Floriańskiej jest cała masa zabytkowych kamienic i ciekawych miejsc. Jest też dom, w którym urodził się i zmarł Jan Matejko. Mieliśmy wejść, ale zapomniałem karty zniżkowej, więc zostanie na następny raz. Tymczasem Jeremi wykazuje pierwsze oznaki przemęczenia przestrzeni międzyusznej, że nie wspomnę o nogach. W takich sytuacjach najlepsze są... lody! A jak wiadomo, najlepsze kasztany są na Placu Pigal, a najlepsze lody na Placu Szczepańskim.

Na Rynku, proszę wycieczki, mamy oczywiście kościoły Mariacki i św. Wojciecha, co to nawracał Prusów. Jego ciało kosztowało Chrobrego sporo złota, ale jak widać, nasz pierwszy król miał dobrego nosa do inwestycji. Oczywiście stoją też sukiennice i Wieża Ratuszowa. Ratusz się nie ostał. Okupant zepsuł.

Z Rynku Droga Królewska prowadziła dalej ulicą Grodzką, przy której stoją między innymi romański kościół św. Andrzeja i pierwsza barokowa świątynia w Krakowie – kościół pod wezwaniem Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

No i dochodzimy do Wawelu, siedziby polskich królów. Na sam zamek wypadałoby mieć cały dzień, a my musimy jeszcze zjeść i zdążyć na przedstawienia! Dokładne zwiedzanie odkładamy na kolejny raz, a tymczasem kierujemy kroki w stronę gościnnej restauracji Ukraińskiej. Po krótkiej, męskiej rozmowie Jeremi daje się przekonać, że jest już na tyle duży, że może eksperymentować i zamiast pierogów ruskich zamawiać dania, których nigdy wcześniej nie jadł! Obaj uznajemy, że przyrządzane w restauracji ukraińskiej na ulicy Grodzkiej werduny są po prostu genialne! Polecam!

Następnie idziemy do Teatru Zależnego na spektakl pt. „Atrament dla leworęcznych”. Trochę się boję, bo jeśli okaże się zbyt trudny dla Jeremiego, to nawet nie będzie jak uciec! Ale moje obawy są niepotrzebne. Śmiejemy się do rozpuku i jednogłośnie stwierdzamy, że było to najlepsze przedstawienie na całym festiwalu!

Na placu Szczepańskim spotykamy resztę ferajny. Jeremi kąpie się w Garbusie, Dobrawa też tapla się w jakiejś wodzie, a wszyscy jemy oczywiście najlepsze w całym Krakowie lody!

Obejrzeliśmy kilka występów, zjedliśmy kupę lodów, i jakoś tak szybko minął nam piątek...

W Krakowie jest bardzo fajna ścianka wspinaczkowa i choć dla mnie nic nie może się równać z prawdziwą skałą, to Jeremi lubi Fortecę bardzo. A skoro tak, to zawsze przy okazji festiwalu staramy się choćby na dwie-trzy godziny tu przyjść. Jeremi wspina się już coraz lepiej, więc i frajdę ma z tego większą. Na ostatnim zdjęciu zachęca oczywiście wszystkie przedstawicielki płci pięknej, żeby do niego zadzwoniły.

Właściwie najwięcej ciekawych rzeczy udało nam się obejrzeć pierwszego dnia, potem bywało czasem bardzo słabo, a niedziela byłaby całkiem stracona, gdyby nie „Patyk na ulicy” w wykonaniu Compagnie Abozeta z Francji. Nie było to może nic odkrywczego, ale na tle konkurencji prezentowało się świetnie. Doprawiony szczyptą humoru bardzo pomysłowy program został wykonany praktycznie przez nastolatków. Na pierwszy rzut oka widać było, że wkładają w swój występ całe serce! No i – jak mawiał Jan Tadeusz Stanisławski – to by było na tyle.

Kasia: Piękni chłopcy!

Anonim: Fajny synek.