Kronikarskie ciągoty odziedziczyłem najwyraźniej po tacie, z wiekiem doszła potrzeba pamięci i może naiwna próba jej ocalenia. Zapisana światłem pamięć o mojej rodzinie sięga roku 1934 roku. Zapraszam...
[IMG20161015001][IMG20161015002][IMG20161015004]
Oj bieda, bieda, wielka przyszła bieda... Wspinać się nie da! Wrzesień i październik to jedne z przyjemniejszych miesięcy na wspinanie, a nasz sezon praktycznie w sierpniu się skończył. Ja ogłuchłem, a Kasia po operacji nie może asekurować. Panie prezydencie! Jak żyć? Prezydent nie odpisał, ale tak sobie w szarych komórkach kombinuję, że dla chcącego nic trudnego. Zawsze jest jakieś wyjście z sytuacji. Może nie zawsze takie, jakie byśmy chcieli, ale jak się nie ma, co się lubi... To się kombinuje, żeby mieć i w końcu się ma! Grunt to się nie poddawać, nawet jak w oczy wiatr! Ach, żeby tylko wiatr!
[IMG20161015007][IMG20161015006][IMG20161015010][IMG20161015011]
Pogoda była ładna, więc postanowiliśmy mimo wszelkich przeciwności losu pojechać. Kierunek: Morsko. Nigdy nie byliśmy, bo jakoś zawsze szkoda nam było czasu na rejon, który pod względem obicia w przewodniku wyglądał dość skromnie... No ale skoro nie można się wspinać, to czasu na spacerowe błądzenie nie szkoda, a jak jeszcze znajdzie się odpowiednie miejsce, to już jest bardzo dobrze! Ach, jakże miło jest znowu dotknąć tych naszych jurajskich wapieni!
[IMG20161015008][IMG20161015012][IMG20161015013]
[IMG20161015014][IMG20161015016]
Kasia uprzęży zakładać nie może, ale wykombinowałem, że przecież nie musi... Potrzebujemy tylko stanowiska. Moja partnerka ma jeszcze sporo wątpliwości w kwestiach bezpieczeństwa, ale w końcu daje się przekonać i okazuje się, że mam rację! Nie jest to może praktyczne, bo kamień nóg nie ma... Ale działa! Robię jakąś piątkę oesem, a potem na wędkę kilka wariacji obok. Nic wielkiego, ale jak się nie ma, co się lubi...