Album rodzinny
Kronikarskie ciągoty odziedziczyłem najwyraźniej po tacie, z wiekiem doszła potrzeba pamięci i może naiwna próba jej ocalenia. Zapisana światłem pamięć o mojej rodzinie sięga roku 1934 roku. Zapraszam...
Białe szaleństwo w Wilkowicach i Szczyrku
Jak szaleństwo, to szaleństwo. Oczywiście białe szaleństwo! No bo jak tu nie kochać zimy, jak nie szaleć, gdy wszędzie dookoła leży śnieg, który działa jak miękka kołdra, poduszka i zjeżdżalnia w jednym. Można wskakiwać w zaspy, jeździć na sankach, na nartach, na pupie, głową w dół, głową w górę, plecami, brzuchem... Nawet turlać się można! I jeszcze śnieżkami rzucać. Przemoczyć do szczętu, a mama krzyczeć nie może, bo przecież jest zima! A śnieg jest, proszę mamy po to, żeby się w nim grzebać!
Mówiąc krótko, po raz kolejny wybraliśmy się do Wilkowic, gdzie na przydomowej górce można śmigać na sankach z prędkością światła i skąd o rzut kamieniem jest Szczyrk. Z domu nawet Skrzyczne widać, które codziennie zresztą nas do siebie przyzywa. W związku z tym postanawiamy sobie łikend przedłużyć i w poniedziałek wybieramy się na narty. Jeremi najpierw trenuje pod okiem instruktorki, a potem już pod moim. Po wykorzystaniu całego karnetu na wyciągu talerzykowym potrafi zjechać slalomem i nawet całkiem nieźle mu to wychodzi, co zresztą udaje mi się uchwycić na filmie, zaraz przed tym, jak pada bateria. Zupełnie jak na reklamie!
