Album rodzinny

Z Londynu wybraliśmy się na północ, żeby odwiedzić Karolinę i Marcina. Około 400 km angielskich dróg pokonałem gładko i bez żadnych przygód. Ba, nawet jeżdżenie lewą stroną jezdni stało się szybko czymś całkowicie naturalnym. Przed kamiennym domem, w uroczej i malowniczo położonej wiosce o skandynawsko brzmiącej nazwie Aysgarth, czekała już na nas gospodyni w fartuszku. Ależ to było miłe powitanie! A fartuszek zaiste wróżył pyszny pobyt. W końcu kuchnia Karoliny jest słynna w całym Internecie!

W piątek nasi gospodarze musieli iść do pracy, więc postanowiłem wykorzystać dzień na zwiedzenie Aysgarthu. Miejscowość ta leży na terenie Parku Narodowego Dolin Yorkshire i po wielkomiejskim Londynie zdała mi się rajem. Dokoła pięknie zielono, wszystkie budynki obłożone kamieniem, a najbardziej powszechnym hałasem są beczące owce (jak wiadomo, o wiele gorsze jest milczenie owiec).

We wsi znajduje się niewielki stary kościółek św. Andrzeja. Obecny budynek wzniesiono w 1536 roku, a około roku 1829 dobudowano wieżę i zainstalowano w niej dzwony. Choćby ze względu na wiek warto było ten kościół odwiedzić. Pierwszy raz jestem w Anglii i kościoły anglikańskie wciąż są dla mnie czymś nowym. W dodatku za wstęp każą sobie często słono płacić, co trochę mnie od nich odstrasza. Rozumiem dobrowolne datki i np. w Kolonii w kilku pięknych romańskich świątyniach jakieś drobne zostawiałem, ale obligatoryjne bilety na zwiedzanie kościoła w cenie kilku – kilkunastu funtów, to jest coś, czego zrozumieć nie potrafię, zwłaszcza gdy muzea są tu często darmowe. Dziwni ci Anglicy.

Ponieważ wycieczka nie zabrała nam dużo czasu, postanowiłem wybrać się jeszcze do sklepu w Leyburn, gdzie przy okazji przekonałem się, jak mili są mieszkańcy Yorkshire. Bezskutecznie szukałem właśnie miejsca do parkowania, gdy podeszła starsza Pani i powiedziała, że mogę skorzystać z miejsca zarezerwowanego dla pani X (nazwiska nie pamiętam), bo ta w piątek gdzieś jeździ i z pewnością nie będzie go potrzebowała. Przy okazji przekonałem się, że sklep w niewielkim Leyburn oferuje większy wybór serów niż największe supermarkety w Polsce!

Tymczasem Karolina przygotowywała już potrawy na wieczór indyjski. Uwielbiam indyjską kuchnię i wiedząc, że Karolina taką właśnie ucztę na wieczór przygotowuje, głodziłem się przez cały dzień, a potem wytarłem talerz tak, jak tylko się dało, nie używając do tego języka, co mogłoby być jednak uznane za zbyt barbarzyńskie. Pohamowałem się, ale z trudem. Po prostu niebo w gębie!

W sobotę zrobiliśmy sobie razem wycieczkę do Jorku, gdzie głównym punktem programu było zwiedzanie ogromnego muzeum kolejnictwa, największego takiego muzeum na świecie odwiedzanego corocznie przez około 800 tysięcy turystów.

Zobaczyć można z bliska między innymi replikę jednej z pierwszych lokomotyw, słynnej Rakiety Stephensona zbudowanej w roku 1829, a także istne pałace na kółkach – kolekcję wagonów, które woziły rodzinę królewską od czasów królowej Wiktorii, pierwszej monarchini podróżującej pociągiem.

Wieczorem dla odmiany gotował Marcin, dowodząc, że wcale nie jest gorszym kucharzem niż Karolina. W jego wykonaniu kosztowaliśmy zapiekanki w cieście filo ze szpinakiem i fetą, do której przyrządził dwie sałatki: z ogórka, mięty i chilli oraz z pomidorków i bazylii. Całość zaś popijaliśmy bardzo smacznym miejscowym piwem Black Sheep, którego zresztą kilka butelek sobie do Polski przywiozłem. A pić naprawdę mieliśmy za co. Po pierwsze za bardzo miłe spotkanie i to, że w końcu udało nam się ich w Yorkshire odwiedzić. Po drugie za to, że Karolina jest w ciąży, a dziecko ma się dobrze, co bardzo ucieszyło nie tylko przyszłych rodziców. Po trzecie, właśnie do domu postanowił wrócić Franek – kot, który uciekł gospodarzom chyba tydzień wcześniej i z którego stratą już niemal się pogodzili. Radość była więc naprawdę ogromna i nie powiem, cieszę się bardzo, że akurat wtedy przyszło nam Aysgarth odwiedzić i z naszymi gospodarzami ją dzielić. Ciąg dalszy oczywiście nastąpi...